Historia
Historia szkoły przed wybuchem II Wojny Światowej
Pierwsze zapiski dotyczące szkoły pochodzą z roku 1677 z czasów hr. Osterberga, kiedy to zaangażowano po raz pierwszy do pracy nauczyciela. Wcześniej dzieci uczone były przez księży. W roku 1695 stary budynek szkolny został zbudowany w miejscu teraźniejszego, był najpierw jednak przeznaczony na mieszkania dla orkiestry kościelnej.
Po śmierci patrona hr. A. von Goetzen w roku 1786 lokal szkolny, znajdujący się do tej pory na plebanii przeniesiono oficjalnie do budynku szkolnego, zajmowanego przez orkiestrę, głównie z powodu ciasnoty. Szkoła miała dwie klasy: górna (wschód i zachód) i dolna (północ i południe). Obok szkoły były zabudowania gospodarcze, piękny sad, szkółka drzewna, należąca do plebanii i wytwórnia świec.
Już od roku 1787 uczyło w szkole dwóch nauczycieli. W roku 1837 zakupiono 2 pierwsze tablice do szkoły i rozsadzono uczniów: chłopców po prawej, a dziewczynki po lewej stronie. Od maja prowadzono dodatkowe dwie lekcje po południu, oprócz normalnych lekcji przedpołudniowych. W tym roku nabyto także dużą mapę geograficzną. W 1842r. szkoła miała już 16 wąskich i 4 szerokie stoły do pisania. Jesienią roku 1856 wyremontowano budynek szkolny, postawiono nowy parkan i mur z dwóch stron ogródka szkolnego, na koszt gminy Wambierzyc i Ratna. W maju 1858r. przy bywa 39 nowych uczniów.
W roku 1866 szkołę na nowo przebudowano i to ten rok podaje się jako datę wybudowania budynku szkolnego. Po przebudowie szkoła miała już 4 klasy. 1 czerwca 1874r. pierwsza nauczycielka wprowadza lekcję środowiskową. Zakupiono w tym roku jeszcze 8 tablic, 2 duże mapy Śląska, 2 mapy Palestyny i zbiór minerałów (kamieni). Dzieci uczęszczające do szkoły mówią wszystkie językiem niemieckim. Do szkoły uczęszczają także dzieci czeskie, które chcą poznać język niemiecki. W tym okresie w szkole znajdują się 4 klasy, 2 mieszkania nauczycielskie, 2 pokoje dla n nauczycieli pomocniczych oraz zabudowania gospodarcze – ogródek, piwnice i strych.
W roku 1887 przeprowadzono wielki remont budynku szkolnego. W roku 1888 szkoła posiada 5 klas, łącznie 300 uczniów. 23 marca tegoż roku szkoła otrzymała boisko sportowe w wiosce przy moście, tam też ulokowano sprzęt gimnastyczny. W roku 1889 rozdzielono dzieci na klasy osobne dla chłopców i dziewcząt. rzez wszystkie te lata w szkole oprócz nauczycieli świeckich wykładali również księża. 1903r. do szkoły przychodzi trzeci nauczyciel 5 czerwca 1907r. posadę obejmuje nowa nauczycielka prac ręcznych. W roku 1913 szkoła otrzymała nowe boisko i nowe ławki wykonane wg pomysłu tutejszego stolarza i rzeźbiarza p. Zeipetta (zatwierdzone przez inspektorat szkolny).
W roku 1922 została przyjęta do grona nauczycielskiego nowa 4 nauczycielka p. Katschka. Na potrzebę dodatkowej klasy nauczyciel p. Kober zamieszkujący w budynku szkolnym, odstąpił część swojego mieszkania. W roku 1925 liczba dzieci wynosiła 128. W roku 1927 cała szkoła otrzymuje centralne ogrzewanie. W roku 1929 urządzono wieczór muzyki i poezji w wykonaniu uczniów szkoły. Dochód z tego wieczoru – 170 DM przeznaczono na zakup biblioteki szkolnej. W marcu 1932r. system szkolny zmieniono z 5 klasowego na 6 klasowy. W czasie wakacji 1936r. klasy parterowe otrzymały nowe podłogi, a w 1937r. szkoła otrzymała po raz pierwszy aparat filmowy i cały potrzebny sprzęt.
Po wybuchu I Wojny Światowej w 1939r. nauka w szkole borykała się z różnymi przeszkodami. Już w 1939r., z powodu braku nauczycieli wywołanym chorobami, szkoła przeszła na system 4 klasowy. Jesienią wybuchła szkarlatyna. Szkołę zamknięto na tydzień. Następnie szkoła borykała się w 1940r. z falą nieprzerwanych mrozów, podczas których zamarzł piec centralnego ogrzewania, nastąpiły problemy z dojazdami. Naukę zawieszono na 10 dni, a później prowadzono systemem skróconym w pomieszczeniach zastępczych. Od 3. II. do 4. III.1940r. szkołę zamknięto z powodu braku opału.
Historia szkoły po zakończeniu II Wojny Światowej
Po przybyciu do Wambierzyc 24 sierpnia 1945r. celem zorganizowania Polskiej Publicznej Szkoły Powszechnej, Antoni Kamski zastał już sporą gromadkę Polaków. Liczba ich nie przekraczała 200 osób. Zorganizowanie Polskiej Publicznej Szkoły Powszechnej w Wambierzycach nie napotkało na żadne niemal trudności. Po ogłoszeniu zapisów do szkoły, nauczanie rozpoczęło się normalnie 4 września 1945r. Liczba zapisanych dzieci wynosiła 22. Były to dzieci z różnych regionów Polski, opóźnione w nauce, niedożywione przez 5 lat i obdarte. Grono nauczycielskie w pierwszej polskiej szkole w Wambierzycach stanowili Maria i Antoni Kamscy.
We wrześniu 1946r. grono nauczycielskie na skutek wzrostu liczby ludności, a w związku z tym i młodzieży szkolnej, powiększyło się. W szkole zatrudniona zostaje p. Stefania Wercholanka. Od początku roku szkolnego 1949/1950 Szkoła Podstawowa w Wambierzycach jest szkołą 7 klasową. 1 stycznia 1950r. przybywa nowa nauczycielka p. Maria Gil. W roku szkolnym 1951/1952 kierownik szkoły Kamski Antoni (od 1.09 1945 do 1.09.1951r.) przeniósł się na własne żądanie w okolice Gliwic. Kierownictwo w tutejszej szkole obejmuje Samborski Mikołaj (od 1.09.1951 do 1.09.1954r.). W szkole pracuje jako nauczyciel na umowie p. Ferdynand Konopka. Od 1. IX.1954r. kierownikiem szkoły jest p. Adela Górgulewicz (od 1.09.1954 do 1.09.1955r.).
W lutym 1956r. grono powiększa się o nauczycielkę biologii p. Cecylię Jaracz. W roku szkolnym 1955/1956 kierownikiem zostaje p. Władysława Miroszewska (od 1.09.1955 do 1.09.1964r.), która w roku 1964 na wniosek Wydziału Oświaty w Nowej Rudzie została przeniesiona, a jej funkcję obejmuje p. Stanisław Antosz (od 1.09.1964 do 1.09.1976r.).
W 1976r. następuje likwidacja funkcji kierownika szkoły, a zostaje wprowadzona funkcja dyrektora szkoły:
Kłosowska Cecylia od 25.06.1976 do 31.01.1986r.
Gotowczyc Janina od 1.02.1986 do 31.08. 2001r.
Ciechanowicz Małgorzata od 1.09.2001r. do 31.08.2019r.
Oporska Dorota od 01.09.2019r. do 31.05.2020r. (od 01.06.2020r. do 31.08.2020r. obowiązki dyrektora pełniła p. Renata Strzelecka-Szydło)
Kania Monika od 01.09.2020r. do 31.08.2022r.
Renata Strzelecka-Szydło pełni obowiązki dyrektora od 12.09.2022r.